ข้อความบางส่วนจาก “ความจริง เสมือนที่สมจริงที่สุด: การเดินทาง ‘6 ปี 5 เดือน’ ในดินแดนตะวันตกอันบริสุทธิ์” : เรื่องราวของเราเริ่มต้น ในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 เมื่อมีพระภิกษุรูปหนึ่ง นามว่า ชีกวนจิง ซึ่งเป็นเจ้าอาวาส ของวัดไมเซี่ยหยาน วันที่ 25 ตุลาคม 1967 พระภิกษุรูปหนึ่งรีบเดินออกจาก ห้องปฏิบัติธรรม ของอาจารย์กวนจิง พร้อมกับประกาศข่าวอันน่าตกตะลึง แก่พระภิกษุในวัด ว่า อาจารย์ได้หายตัวไป! ในเวลานั้นเป็นปีที่สองของ การปฏิวัติวัฒนธรรม พระภิกษุรูปหนึ่งจึงคิดขึ้นมาทันทีว่า “โอ้ เมื่อไม่กี่วันก่อน กลุ่มยุวชนแดงผู้โหดร้าย บุกเข้ามาในวัด มันอาจจะ เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไหม?” แม้ว่ากลุ่มยุวชนแดง ไม่ได้ทำลายวิหาร แต่พวกเขาก็ตรงไปหา อาจารย์กวนจิงและดุด่าเขาด้วย ถ้อยคำรุนแรงอย่างยิ่ง และยังทั้งพูดว่า "เจ้ารออยู่ที่นั่น อย่าไปไหนนะ เราจะกลับมาในอีกไม่กี่วัน" แล้วกลุ่มยุวชนแดงก็ ออกไปอย่างเย่อหยิ่งทีมค้นหาได้ค้นหาอย่างละเอียด มากกว่า 100 ถ้ำ ในภูเขาหยุนจู แต่ก็ยังไม่พบ ร่องรอยของอาจารย์เลย ผู้คนยังได้ระดม ทีมกู้ภัยออกค้นหา ในอ่างเก็บน้ำและน้ำที่นั่น สระค้นหาทุกหนทุกแห่ง แต่ก็ไม่พบร่องรอย ของเขาเลย ในที่สุด ทางวัด ก็ได้แต่ประกาศอย่างกระอักกระอ่วน ต่อโลกภายนอก ว่าอาจารย์กวนจิง ได้มรณภาพไปแล้วเวลาผ่านไป วันหนึ่งในปี 1973 เช่นเดียวกับทุก ๆ วัน พระสงฆ์ จากวัดไมเซี่ยหยานเริ่มต้นงาน อันยุ่งวุ่นวายในเวลา 4.00 น. เมื่อพระสงฆ์กวาดลาน และเปิดประตู ทุกคนก็ตะลึง อาจารย์กวนจิงที่ได้หายตัว ไปนานกว่า 6 ปี ยืนอยู่หน้า ประตูพร้อมรอยยิ้ม พระภิกษุชั้นสูง เปิดประตูแล้วตกตะลึงอยู่นาน ก่อนที่จะเอ่ยว่า "อาจารย์ เจ้าอาวาส กลับมาแล้ว!" คราวนี้ทั้งวิหาร ดูเหมือนจะระเบิดขึ้น ทุกคนมารวมตัวกัน ถามกันไม่รู้จบ ทุกคนต้องการรู้ว่า เหตุใดเขาจึงหายไป นานหลายปี และเขาไปอยู่ที่ไหน?อาจารย์บอกว่าเมื่อหกปีก่อน ขณะที่เขากำลัง นั่งอยู่ในห้องสมาธิ เขาก็ได้ยินเสียงใครคนหนึ่ง เรียกชื่อของเขา อาจารย์เอง ก็ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น และไม่ได้ถามว่าเหตุใด แต่ติดตามเสียงนั้น ออกไปจากวัดอย่างคลุมเครือ แม้ว่าจิตของเขามึนงงไปหน่อย แต่อาจารย์ ก็ทราบชัดในใจว่า เขาจะไปที่เมืองเต๋อฮัว เขตเต๋อฮัว มณฑลฝูเจี้ยน อยู่ห่างจากวัดไมเซี่ยหยาน มากกว่า 100 กิโลเมตร ในเขตนั้น มีภูเขาจิ่วเซียน ซึ่งมี ถ้ำพระศรีอริยเมตไตรย ขนาดเล็ก ซึ่งภายในมี พระพุทธรูปพระศรีอริยเมตไตรย จากสมัยราชวงศ์ถัง ประดิษฐานอยู่ อาจารย์กวนจิง เดินอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ขณะที่เขาเกือบถึง เขตเต๋อฮวา เขาได้พบกับพระภิกษุชรารูปหนึ่ง ซึ่งเรียกตนเอง ว่า “อาจารย์หยวนกวน” อาจารย์หยวนกวน ได้เชิญเขาขึ้น ภูเขาจิ่วเซียนไปด้วยกัน สิ่งที่ทำให้อาจารย์กวนจิง ประหลาดใจก็คือ การที่พระอาจารย์หยวนกวนผู้นี้ ดูเหมือนจะรู้ทุกอย่าง รวมถึงสถานที่ที่อาจารย์กวนจิง ได้กลับชาติมาเกิด ในชาติก่อน และชื่อของเขา ในชาติก่อนนั้น เขาก็สามารถบอกได้อย่างชัดเจนในขณะที่กำลังพูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึง หน้าถ้ำเมตไตรย และกวนจิงก็เห็นภาพที่ทำให้ เขาประหลาดใจมากยิ่งขึ้น เขาเห็นวิหารอันสง่างาม ปรากฏอยู่เบื้องหน้าเขา โดยมีเจดีย์สององค์ อยู่ทั้งสองข้างของประตูวิหาร หลังจากที่กวนจิงและคนอื่น ๆ ทุกคนเข้าไปในประตูภูเขาแล้ว ปรมาจารย์หยวนกวนก็บอกเขา ว่าจุดหมายปลายทางแรกของ การเดินทางครั้งนี้คือ สวรรค์ชั้นดุสิต เพื่อไปเยี่ยมอาจารย์ของเขา อาจารย์เซน ซูหยุน สวรรค์ชั้นดุสิต คือ สวรรค์ชั้นที่สี่ ใน สวรรค์หกชั้น แห่ง ดินแดนแห่งความปรารถนาที่ กล่าวถึงในพระพุทธศาสนา ตามคัมภีร์ พระพุทธศาสนา สวรรค์ชั้นดุสิตก็แบ่ง ออกเป็นลานชั้นในและ ลานชั้นนอกเช่นกัน ลานชั้นในคือดินแดนบริสุทธิ์ ของพระโพธิสัตว์เมตไตรย ที่พระโพธิสัตว์เมตไตรย มักจะประทับ และแสดงธรรมเทศนา มีเพียงสัตว์ที่มีจิตสำนึก มีบุญสัมพันธ์กับ พระโพธิสัตว์เมตไตรยเท่านั้น ที่สามารถกลับชาติมาเกิด ในลานชั้นใน ของสวรรค์ชั้นดุสิตได้ เมื่อได้ยินข่าวนี้ ปรมาจารย์กวนจิง รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งปรมาจารย์หยวนกวนหัวเราะ และกล่าวว่า: "จริง ๆ แล้ว ไม่ใช่ว่า คำอธิษฐานไม่มีอยู่จริง แต่ธรรมชาติของคุณถูกปกคลุม ไปด้วยอุปสรรคกรรมมากมาย ดังนั้น คุณจึงมองไม่เห็น เมื่อคุณสวดมนต์อย่างจริงใจ อุปสรรคกรรม ก็จะสลายไป และคุณจะสามารถมองเห็นได้” หลังจากพูดจบ ปรมาจารย์หยวนกวนก็ บอกให้กวนจิงให้ ท่องบทสวดมนต์ต่อไป ทันใดนั้น ดอกบัวสองดอก ก็ปรากฏขึ้นใต้เท้าของพวกเขา ทั้งสองคนเปรียบเสมือน กำลังขี่เมฆและลม เคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ทิวทัศน์อันงดงาม รอบตัวพวกเขาค่อย ๆ หายไป จนกระทั่งพวกเขามาหยุดอยู่ เบื้องหน้าพระราชวังที่สง่างาม ที่ประตูมีพระสงฆ์จำนวน มากกว่า 20 รูป สวมผ้าคลุมผ้าไหมสีแดง คอยต้อนรับเขาทั้งสองอยู่ผู้นำไม่ใช่ใครอื่น นอกจากอาจารย์ของท่านกวนจิง อาจารย์เซนซูหยุน ท่านกวนจิงซาบซึ้งมาก จนเกือบจะร้องไห้ เขาก้าวขึ้นไปคุกเข่า ต่อหน้าอาจารย์ของเขา อาจารย์เซนซูหยุนช่วย พยุงเขาขึ้นและยิ้ม ขณะที่เขาถามว่า: "คุณรู้ไหม ว่าอาจารย์หยวนกวนที่อยู่ ข้าง ๆ คุณคือใคร?" กวนจิงจึงถามว่า: “ท่านเป็นใคร?” คำตอบของอาจารย์เซน ซูหยุน เปรียบเสมือนสายฟ้าที่ฟาด ลงมาบนท้องฟ้าที่แจ่มใส ท่านบอกว่า: “จริง ๆ แล้ว ท่านเป็นอวตาร ของพระโพธิสัตว์กวนอิม” ในขณะนี้ อาจารย์กวนจิง ก็รู้แจ้งในทันทีและคำถาม ทั้งหมดของเขาได้รับคำตอบอาจารย์หยวนกวนกล่าวว่า “คุณทราบไหมว่า จุดต่อไปคือที่ไหน?” มันคือสวรรค์ตะวันตก อย่าชักช้าอีกต่อไป เพราะหากคุณชักช้า ก็จะไม่มีเวลาอีกต่อไป” สวรรค์ตะวันตกที่กล่าวถึง ในพระพุทธศาสนามหายาน เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งพระอมิตาภพุทธเจ้า อวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ และพระมหาสถามปราปต์โพธิสัตว์ ประทับอยู่ด้วยกัน ท่ามกลางฉากอันงดงามนั้น มีภูเขาสีทองที่สง่างามอยู่ ทั้งสองเดิน ไปที่ด้านหน้า ของภูเขาสีทอง และหยุดลง ปรมาจารย์หยวนกวนกล่าวว่า "เรามาถึงแล้ว! พระอมิตาภพุทธเจ้าอยู่ตรงหน้าคุณ คุณเห็นไหม?” อาจารย์กวนจิง ส่ายหัวด้วยความสับสน: "ฉันไม่เห็นอะไรเลย" อาจารย์หยวนกวนยิ้มและกล่าวว่า “คุณกำลังยืนอยู่ใต้พระบาท ของพระอมิตาภพุทธเจ้า”พระอาจารย์หยวนกวน เร่งเร้าให้อาจารย์กวนจิง คุกเข่าลง และขอพรจาก พระอมิตาภพุทธเจ้า อาจารย์กวนจิงคุกเข่าลงทันที และอธิษฐานอย่างจริงใจ เมื่อเขาภาวนา เขารู้สึกว่าร่างกาย ของเขาสูงขึ้น สูงขึ้น จนกระทั่งถึงระดับ สะดือของพระอมิตาภพุทธเจ้า และเขาจึงเห็นรูปที่แท้จริง พระอมิตาภพุทธเจ้าก็ทรงยืน อยู่เบื้องหน้าเขา เขามองเห็นพระอมิตาภพุทธเจ้า ประทับยืนอยู่บนแท่นบัว ที่มีหลายระดับ แต่ละชั้นของกลีบดอกบัว มีเจดีย์ที่งดงาม เมื่อมองดูระยะไกลขึ้น อาจารย์กวนจิง ก็มองเห็น ฉากภาพทั้งหมดของ สวรรค์ตะวันตก เขาเห็นเพียง ทิวทัศน์งดงาม ภายในเป็นชั้น ๆ สง่างามและอลังการ ตามคำพูดของอาจารย์กวนจิง ในเวลาต่อมา แม้ว่าเขาจะต้องการ บรรยายทัศนียภาพอันสวยงาม ทั้งหมดที่นี่ เขาเกรงว่า 7 วัน 7 คืน จะไม่เพียงพอในขณะนั้น อาจารย์หยวนกวนได้ แปลงร่างกลับเป็นร่างจริงของท่าน ในฐานะพระโพธิสัตว์กวนอิม ท่านมีความสูงเกือบ เท่ากับไหล่ของพระอมิตาภพุทธเจ้า พระองค์มีพระวรกายโปร่งใส และเปล่งรัศมี แห่งแสงสว่างนับพันดวง ทันใดนั้น อาจารย์กวนจิง ก็ตื่นขึ้น และรีบคุกเข่า ลงต่อพระอมิตาภพุทธเจ้า พร้อมกับขอให้พระองค์ อวยพรให้เขา พ้นจากการเกิดและการตาย พระพุทธเจ้าตรัสกับ พระโพธิสัตว์กวนอิมว่า: "โปรดพาเขาไปเที่ยวชม"ณ สระบัว ระดับสูงสุด อาจารย์กวนจิงได้พบกับ ปรมาจารย์หยินกวง หนึ่งในพระภิกษุผู้ยิ่งใหญ่ ในยุคสาธารณรัฐจีน หลังจากเยี่ยมชมสระบัวแล้ว อาจารย์กวนจิงก็ อำลาพระอมิตาภพุทธเจ้า แล้วก้าวไปบนดอกบัวและ บินออกจากแดนบริสุทธิ์ กลับสู่หอพระอรหันต์ สวรรค์ชั้นกลาง ชายหนุ่มคนหนึ่งนำชามน้ำมา และอาจารย์กวนจิง ก็ดื่มจนหมดแล้วก็หลับไป เมื่อเขาตื่นขึ้น ทิวทัศน์อันงดงามทั้งหมด ได้หายไปแล้ว พระราชวังสีทอง ยังคงเปล่งประกาย และ พระโพธิสัตว์กวนอิมยังคง ประทับอยู่ในจิตใจของ อาจารย์กวนจิงอย่างชัดเจน ต่อหน้าเขา อย่างไรก็ตาม เขาพบว่าเขา นั่งอยู่ในถ้ำเมตไตรย อันมืดมิดของภูเขาจิ่วเซียนอาจารย์กวนจิงรออยู่ในถ้ำ เป็นเวลาสามวันก่อนที่จะ สูญเสียความหวังอย่างสิ้นเชิง จากนั้น เขาจึงเดินลง จากภูเขาด้วยความหดหู่ใจ อาจารย์กวนจิงเดิน ไปยังวัดไมเซี่ยหยาน ด้วยความสิ้นหวัง ระหว่างทางมี ผู้คนเข้าออกมากมาย ขณะที่เขากำลังเดิน อาจารย์กวนจิง ก็รู้สึกมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เขาไม่สามารถบอกได้ว่าคืออะไร ทันใดนั้น เขาก็เห็นป้ายแปลก ๆ ปรากฏอยู่บนถนน อาจารย์กวนจิงจึงถาม คนเดินผ่านไปมา และก็ตกตะลึง เพราะปรากฏว่า ตอนนั้น เป็นวันที่ 8 เมษายน 1973 แล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่ง อาจารย์กวนจิง อยู่ในแดนบริสุทธิ์เพียงวันเดียว แต่ในโลกมนุษย์นั้น ผ่านไปแล้ว 6 ปี 5 เดือน หลังจากได้ฟังเจ้าอาวาส เล่าประสบการณ์ลึกลับนี้แล้ว พระสงฆ์จากวัดไมเซี่ยหยาน ทุกคนก็รู้สึกประหลาดใจมาก ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พวกเขาฝึกฝนอย่างขยันยิ่งขึ้น
มันคล้ายกัน แทบจะเหมือนกันเลย กับประสบการณ์ ของลูกศิษย์-พระเจ้าของฉัน ตอนที่พวกเขาไปเยี่ยมเยือน ดินแดนสุขาวดีของ พระอมิตาภพุทธเจ้าPhoto Caption: ลาก่อนรักอันแสนเศร้า!หาที่ลี้ภัยใน ประเพณีศาสนาที่ดีได้ที่ไหน ตอนที่ 6 จาก 11 ตอน
2024-10-04
รายละเอียด
ดาวน์โหลด Docx
อ่านเพิ่มเติม
คนนี้ ติช นัท ตื่อ หรือ ที่เรียกกันว่าพระ ไม่ใช่พระ เขาเป็นพระปลอม พระที่แท้จริงไม่พูด ล่วงเกินพระพุทธเจ้า เพราะด้วยการปฏิเสธ ดินแดนสุขาวดี ของพระอมิตาภพุทธเจ้า เพียงครั้งเดียว เขาก็ปฏิเสธสวรรค์อื่น ๆ ของ พระพุทธเจ้าอื่น ๆ ทั้งหมดด้วยเช่นกัน เพราะเรามีพระพุทธเจ้าหลายพระองค์ และแต่ละพระองค์ ก็สร้างสวรรค์ของพระองค์เอง ให้กับผู้ศรัทธาพระองค์ ฉะนั้น การที่พูดว่าไม่มี ดินแดนของพระอมิตาภพุทธเจ้า เขาก็ปฏิเสธสวรรค์ของ พระพุทธเจ้าองค์อื่น ๆ ทั้งหมด และเขายังปฏิเสธว่า พระศากยมุนีพระพุทธเจ้ามีจริงด้วย พูดได้คำเดียวว่า เขาต่อต้านพุทธศาสนาและด้วยการกล่าวว่าไม่มีนรก เขาก็ส่งเสริม ให้คนไม่กลัวกรรม ไม่กลัวผลกรรมที่จะตามมา และพวกเขาสามารถทำ สิ่งชั่วร้ายหรือสิ่งใด ๆ ต่อผู้อื่น หรือขัดต่อกฎหมายรัฐบาลก็ได้ เพราะพวกเขาไม่สนใจ ดังนั้นคุณจะเห็นแล้วว่า นี่เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้อย่างสิ้นเชิง คุณคิดดูเอง และหากบุคคลที่ปกติสวด พระนามพระอมิตาภพุทธเจ้า และจินตนาการ ถึงดินแดนของพระพุทธเจ้า มาตลอดชีวิต บัดนี้กลับติดตามพระคนนี้ ที่กล่าวว่า ไม่มีดินแดน ของพระอมิตาภพุทธเจ้า ไม่มีดินแดนสุขาวดี แล้วพวกเขาจะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง พวกเขาจะสูญเสียพลังงานทั้งหมด และศรัทธาที่พวกเขาสร้าง มาตลอดชีวิต แล้วพวกเขาจะไปไหนล่ะ? พวกเขาก็ตกสู่ความว่างเปล่าทันที และพวกเขาก็จะสูญหายไป ไม่เกิดในโลกนี้อีก หรือไปลงนรกด้วยซ้ำ เพราะพวกเขาไม่เชื่อใน พระพุทธเจ้าแล้วถ้าไม่เชื่อ ในพระพุทธเจ้าทั้งหลาย แล้วคุณควรจะไปเชื่อใครล่ะ? คุณควรพึ่งใครได้อีก เพื่อช่วยชีวิตคุณ พาคุณ ออกจากตมของการดำรงอยู่ และช่วยคุณจากนรก? ฉะนั้น ฉันขอเชิญ พระและแม่ชีทั้งหลายอย่าได้กล่าวคำ เช่นว่า “ไม่มีนรก ไม่มีดินแดนของพระอมิตาภะ” หรือดินแดนของพระพุทธเจ้าอื่น ๆ เพราะตัวคุณเองจะต้องตกนรก ที่ลึกที่สุดที่เป็นได้ ฉันสัญญาว่าฉันบอกความจริงกับคุณ พระเจ้าเป็นพยาน พระพุทธเจ้าทั้งหลายเป็นพยาน คุณต้องชักจูงให้ผู้คน สวดพระนามพระอมิตาภพุทธเจ้า เพราะพระพุทธเจ้า ตรัสเรื่องนี้ด้วยพระองค์เอง สอนเรื่องนี้ด้วยพระองค์เอง และอธิบายความงดงามทั้งหลาย ของดินแดนนั้นให้คุณฟัง เพื่อว่าถ้าคุณได้จินตนาการดู คุณจะได้ไปที่นั่นหากคุณท่องพระนามต่าง ๆ คุณอาจได้พบ พระอมิตาภพุทธเจ้าในชาตินี้ หรือคุณอาจไป ดินแดนสุขาวดี ในชาตินี้ก็ได้ ฉันหมายถึงไม่ใช่ทุกวันแน่นอน แต่บางครั้งบางคราว คุณจะแวบได้เห็น หรือคุณอาจได้รับเชิญ ให้ไปอยู่ที่นั่นสักสองสามนาที หรือสองสามชั่วโมงมีพระรูปหนึ่ง เป็นเจ้าอาวาสของวัดแห่งหนึ่ง ฉันอ่านเจอที่ไหนสักแห่ง... ฉันลืมชื่อแล้ว แต่คุณจะเห็น ฉันจะขอให้พวกเขารวบรวม ชื่อของพระ วัดและเรื่องราวของเขาไว้ให้คุณด้วย ขณะยังมีชีวิต เขาได้ไปยัง ดินแดนของพระอมิตาภพุทธเจ้า โดยความช่วยเหลือของ พระโพธิสัตว์กวนอิม เรื่องราวทั้งหมด เขาได้บันทึกไว้ เขาได้เขียนไว้ เพื่อคนของเขา และพระหลายรูป และ ผู้ที่ติดตามเขาจำนวนมาก ที่รู้จักเขา และวัดแห่งนี้ ก็รู้เรื่องนี้เขาไปเพียงวันเดียว ขณะที่อยู่ในสมาธิ และเขาได้เดินไปกับ พระโพธิสัตว์กวนอิม ซึ่งปรากฏกายเป็นพระภิกษุ พระอาวุโส เขาไม่ทราบ จนกระทั่งภายหลัง เขาไปเยี่ยมสถานที่ต่าง ๆ ในดินแดนสุขาวดี ของพระอมิตาภพุทธเจ้า และเขากลับมายังมีชีวิต และทุกคนต่าง ประหลาดใจที่ได้เห็นเขา เพราะเขาหายไป เป็นเวลาหกปี ห้าเดือน แต่สำหรับเขาแล้ว เป็นแค่วันเดียว ผู้คนกระทั่งประกาศว่า เขาได้ตายไปแล้ว เพราะ ในขณะนั้นยังไม่มี เสรีภาพทางศาสนาและก่อนหน้านั้นก็มี เจ้าหน้าที่รัฐหรือตำรวจ มายังวัดของเขา แล้วข่มขู่เขา ว่ากล่าว ใส่ร้ายเขาด้วย วิธีต่าง ๆ พร้อมทั้งขู่ว่า จะกลับมาจัดการกับเขา เมื่อพระศักดิ์สิทธิ์ รูปนี้หายตัวไป ทุกคน จึงออกตามหาเขาในถ้ำ 100 แห่ง ทั่ว 10 ทิศ แต่ก็ไม่พบเขา ต่อมาเป็นเวลานาน พวกเขาต้องประกาศว่าท่านมรณภาพ และพวกเขายังคิดว่า รัฐบาลอาจจะ นำตัวเขาไป และตรวจสอบทั่วทุกแห่ง พวกเขาหาเขาไม่พบ กับรัฐบาล พวกเขาจึงประกาศว่าท่านมรณภาพ ลองนึกภาพตอนที่เขากลับมา มีชีวิตอยู่หน้าวัดดูสิ มันเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจ สำหรับพวกเขาแค่ไหน เขาเป็นบุคคลที่มีตัวตนจริงและเป็น เจ้าอาวาสที่ได้รับการเคารพนับถือ ของวัดที่มีชื่อเสียงมากแห่งหนึ่ง ดังนั้น เขาไม่กล้ากล่าวเท็จ อะไรแบบนั้น และเพื่ออะไร? แล้วเขาก็กลับมาเล่ารายละเอียด ของการเดินทางของเขา
