Дэлгэрэнгүй
Дэлгэрэнгүй уншаарай
Үүнээс болоод би хэнийг ч надад туслаач гэж асуу зүрхэлдэггүй, яагаад гэвэл тэд надтай нэг болдоггүй. Тэдэнд ганц л зорилго бий: “Өө, Багштай ярина – Бурхан минь! Энэ бол ховор боломж. Яг одоо л ярь, үгүй бол ахин боломж олдохгүй!” Ярьж яах гээ вэ? Та нарыг би надад хайртайг мэднэ. Талархдагийг мэднэ. Бүгдийг нь мэднэ. […] Их Багш байх тийм сайхан гэж бодож байна уу, үргэлж л өндөр сандал дээр сууж, хүн бүр бүлтийтэл харж байхад эцэс төгсгөлгүй урт ярина. Үгүй, тийм биш. Үүний цаана миний санаа зовох зүйл гэж байдаг.
