Szczegóły
Pobierz Docx
Czytaj więcej
W Nowym Roku wszyscy musimy mówić naprawdę dobre rzeczy. (Tak.) Więc nie możemy powiedzieć nic niepomyślnego. (Tak.) Była taka historia, że Mistrz i uczeń udali się do stolicy, aby wziąć udział w cesarskim egzaminie. Mistrz miał uczestniczyć w cesarskim egzaminie. Zabrał ze sobą młodego pomocnika, niosącego takie rzeczy jak butelki, książki, pędzle do pisania, atrament, itp. Wiecie, prawda? Uczeń zawsze miał sposób mówienia negatywnie. Cokolwiek powiedział, było negatywne, nawet po tym, jak uczono go setki razy, ale wciąż było tak samo. Ilekroć otworzył usta, zawsze mówił negatywnie. Na przykład: „Ojej! Spójrz na ten dom, bądź ostrożny. Czy może się zapalić?” Kiedy para właśnie brała ślub, mówił: „Ojej! Czy będą żyć i pozostaną razem bardzo długo? Może rozstaną się jutro lub pojutrze”. Jakby rozwód. Zawsze gadał bzdury. Mistrz uczył go wiele razy, ale on nie potrafił się zmienić. Tym razem jechali do stolicy, ponieważ Mistrz chciał zostać najwyższym uczonym w pałacu. Powiedział więc wyraźnie do Swojego ucznia: „Proszę, tym razem nie mów źle o niczym, dobrze? Nie mów źle o nikim. Nie patrz nikomu w oczy. Nie patrz też na domy innych ludzi. Nie krytykuj nikogo, kto się żeni. Nie mów nic o interesach innych ludzi, na przykład o tym, że mogą stracić pieniądze, tego rodzaju rzeczy. Nie mów źle o innych i nie przeklinaj ich. Pamiętasz?” „Tak, będę o tym pamiętać, Mistrzu. Nie będę o nikim mówić. Kiedy kogoś zobaczę, zamknę oczy. Nieważne. Po prostu odejdę. Wtedy nie będę krytykować, nie będę mówić źle o nikim. Po prostu będę trzymał gębę na kłódkę”. OK. Bardzo dobrze. Obaj udali się razem do stolicy. W połowie drogi uczeń był trochę zmęczony, ponieważ musiał nieść bagaż swojego Mistrza. Tak jak wy przed chwilą nieśliście lektykę dla Cesarza, to bardzo męczące. I musicie pilnować, żeby lektyka nie spadła. Prawda? Nie mogliście pozwolić jej upaść. Ale uczeń był małą osobą, więc po dłuższym noszeniu poczuł się zmęczony. Był w połowie drogi i był już wyczerpany, a jego Mistrz miał wiele rzeczy, wiele książek, a również kołdrę, śpiwór i stalowy kubek, i poduszkę też. Rzeczy do medytacji, dużo rzeczy. I kuchenka - czasami musiał rozpalić ogień. To takie męczące. Czy to się nazywa „mały asystent”? (Asystent uczonego.) Asystent uczonego czuł się zmęczony. Rzeczy, które niósł, ciągle spadały po drodze. Kiedy jedna spadła, podnosił ją i mówił: „O nie! Nie upadnij ponownie”. Kiedy nie idzie nam dobrze na egzaminie, też mówimy „upaść”? „Rzucić?” („Upaść.” „Nie zdać egzaminu.”) „Nie zdać egzaminu.” Zgadza się. Po drodze rzeczy znowu spadały, a potem powiedział: „O nie! To znowu ‘nie zdało egzaminu’”. Potem znowu, gdy szedł, kolejna rzecz spadła, a on powiedział: „Znowu spadła. To znowu ‘nie zdało egzaminu’”. Potem szedł i znowu coś spadło. Ponownie powiedział: „To dziwne. Dlaczego to zawsze ‘oblewa egzamin’? Czy zawsze powinno spadać na ziemię w ten sposób?” Wtedy jego Mistrz powiedział: „Jadę do stolicy, aby przystąpić do cesarskiego egzaminu, a ty przez całą drogę mówiłeś pechowe rzeczy, mówiąc, że ciągle spada, ciągle „oblewa egzamin”, ciągle spada, ciągle „oblewa egzamin”. Nie możesz tego powtarzać. Nie mów o upadkach, dobrze?” Odpowiedział: „Dobrze, Mistrzu. Dobrze.” Następnie związał wszystko liną i przywiązał do pasa i ramienia. Zawiązał je na całym ciele, po czym powiedział: „Tym razem związałem cię tak mocno, że nawet gdy dotrzemy do stolicy...”. Jak powiedzieć: „Zdać egzamin?” (Zdać egzamin cesarski. Zdobyć najlepsze oceny na egzaminie cesarskim. Być na liście rankingowej egzaminu cesarskiego). Co się wiąże razem? (Być na liście rankingowej egzaminu cesarskiego.) Tak, tak, tak. Na liście rankingowej. Ale to brzmi jak... (Związany.) Być związanym, być na liście rankingowej. Powiedział: „Teraz zawiązałem węzeł bardzo mocno, więc nawet kiedy dotrzemy do stolicy, nie ma już możliwości, aby „znaleźć się na liście rankingowej”. Chciał uniknąć powiedzenia: „Upadek na ziemię (oblanie egzaminu)”. Rozumiecie? (Tak.) W porządku. To sprawi, że będziecie się śmiać. Dziękuję za waszą ciężką pracę. Podziękujcie wszystkim. (OK.) Nie mogę podziękować każdemu z nich, ale wszyscy macie swoje grupy, przyjaciół, krewnych, itp., pracujących w innych miejscach. Przekażcie im wszystkim moje podziękowania. Podziękujcie każdemu z nich. (OK.) Dziękuję każdemu z nich. Chodzi o to, że nie mogę mówić im po kolei, bo czasami, jeśli powiem to w kuchni, ktoś może pójść gdzie indziej. Jeśli powiem to strażnikom, jutro to może nie być ich zmiana, itd. Wszyscy pomóżcie mi to powiedzieć. (Dobrze.) Powiedzcie, że Cesarz naprawdę chce im podziękować. (Dziękujemy.) Chcę im podziękować. (Dziękujemy, Mistrzyni.) Do widzenia. (Do widzenia.) (Dziękujemy, Mistrzyni.) Szczęśliwego Nowego Roku! (Szczęśliwego Nowego Roku!) Wypowiadajcie pomyślne słowa. Czyńcie pomyślne uczynki. (Tak.) Wypowiadajcie tylko pomyślne słowa. Pamiętacie? (OK.) Nie mogę związać... Nie wiążcie „mnie”, dobrze? (Tak.) W porządku. (Życzymy Mistrzyni bezpieczeństwa i dobrego zdrowia.) Życzę wam tego samego. Szczęśliwego Nowego Roku! Dziękuję. (Szczęśliwego Nowego Roku! Dziękujemy, Mistrzyni.) Powodzenia. Powodzenia. Powodzenia. (Tak. Powodzenia Mistrzyni. Dziękujemy, Mistrzyni.) Nie upadajcie na ziemię. Zwiążcie to.
